www.kronikireichen.fora.pl

Kranich

*Było cudownie. Przytulił ją do siebie.*To ja cię przepraszam, że cię tak wykorzystałem, ale wpadłem w zatracenie.*Pocałował ją. W tedy Alex skoczył na łózko.*Zguba się znalazła.*Zaśmiał się.*

Silvia

*Wytarmosiła delikatnie Alexa za futerko* Uroczy zwierzak *Powiedziała z uśmiechem* To ja przepraszam, twoja żona chyba powinna wiedzieć. *Popatrzyła delikatnie, nie znała go zbyt dobrze i chciała dowiedzieć się jak najwięcej*

Kranich

Nie mam żony, ani nie jestem w związku z nikim.*Wyjaśnił. Pocałował ją.*

Silvia

*Z twarzy Sy znikło podejrzenie. * To dobrze... Znaczy nie. Aj zamotałam się. No to teraz już masz *Uśmiechnęła się, myślała jak to wszystko przyjmie Kathy... Może lepiej jej nie mówić nic na razie. Albo powoli ją informować. Cóż Kathy będzie nie długo w domu* To co teraz? *Spytała Silvia*

Kranich

A co sobie pani, która ukradła me serce życzy?*Zapytał. Był szczęśliwy i zakochany.*

Silvia

Mam przepyszne ciastka w kuchni *Powiedziała do Toma. * Chyba że kolega *Popatrzyła na Alexa* już się poczęstował? *Była zakochana i szczęśliwa z takiego obrotu wydarzeń. Wciąż czuła pustkę po byłym mężu, jednak chce zamknąć ten rozdział. Natomiast Di jeszcze odwiedzi sama.*

Kranich

Zobaczymy.*Wyjął różdżkę i przywołał tacę. Czekali i byli ciekawi czy są ciasktka.*

Silvia

*Gdy taca z ciastkami przyleciała na zawołanie Toma. Oniemieli zostało tylko kilka małych okrągłych ciastek z nadzieniem.* Chyba Ci smakowały *Spytała Silvia z uśmiechem, a Alexy pomerdał ogonem. * Proszę częstuj się, *a sama wzięła jedno. * To mówisz, że ścigasz śmierciożerców? Chyba trudno jest ich znaleźć co? *Spytała powoli*

Kranich

*Zaśmiał się, gdy było na tacy kilka ciastek.*Niedobry pies.*Odpowiedział na pytanie.*Łapię ich. Ciężko znaleźć ich, ale mamy informatorów.

Silvia

Och to nic. Nie chcę cię wyganiać ale mam sporo pracy. *Silvia zaczęła panikować. Mają informatorów, musi porozmawiać z Diana natychmiast! To się wkopała zakochała się w osobie, która ściga jej siostrę. Czy tylko ona w życiu ma takiego pecha? Cóż rodziny się nie wybiera, ale trzeba ją chronić.*

Kranich

*Popatrzył na zegarek.*Ja też muszę wracać o pracy.*Ubrał się i pocałował ją w policzek i w usta.*Pa kochanie.*Pojechał z psem do pracy.*

Silvia

*Silvia zabrała wszystkie listy, napisane dla Arthura po czym spaliła w kominku. Kolejny śmierciojad... Uklękła i zaczęła płakać. Przy Tomie czuła się bezpieczna, ale jak długo ukryje Di? Szybko pozbierała zdjęcia siostry i wrzuciła je wraz z ostatnim listem do kominka. Otarła łzy.* Hej Kath! *Przywitała córkę radośnie. Jak w szkole. *Córka jednak nie miała wesołej miny. * Powiedziano mi... Tata nie żyje *Wybuchnęła złością* Tak Kathy tatuś nie żyje. Kocham cię *Powiedziała do córki* On mnie kochał bardziej *Wysyczała matce, pobiegła do swego pokoju po czym zamknęła drzwi* Zapowiada się nie zły weekend *Powiedziała Silvia i usiadła na kanapie czekając, aż Kathy się uspokoi*

Kranich

*Właśnie wrócił z kilku godzinnej tajnej misji i ktoś go podrzucił samochodem do domu. Podszedł z torbą wojskową na plecach do drzwi ukochanej i zapukał. W tym czasie się nie widział z ukochaną.*

Silvia

Tom jak miło Cię... Widzieć * Powiedziała speszona,* Kathy wróciła na weekend. Ale nie jest zbyt radosna, wiesz śmierć ojca wstrząsnął nią bardzo i nie chce ze mną rozmawiać. Zamknęła się w pokoju i ciągle płacze. Biedne dziecko. *Opuściła głowę, po głosie słychać było, ze posmutniała* A jak na misji wszystkoo Eęę w porządku?

Kranich

Cześć kochanie.*Przytulił ją i pocałował.*Pocierpi i zapomni powoli. Ciężko było, ale udała się misja na Majorce i mam coś dla was. Przepraszam, że nie pisałem lecz nie mogłem.*Powiedział.*Mam pójść, jeśli wam przeszkadzam?*Zapytał.*